Het is 2025, en de zorg voor onze ouderen staat opnieuw onder druk. Hoe is het mogelijk dat, in een tijd waarin overheden aanzienlijke budgetten vrijmaken voor defensie en leeflonen voor migranten, en burgers geconfronteerd worden met diverse besparingsmaatregelen, de rusthuisfactuur voor velen onbetaalbaar blijft? Het is een schrijnende realiteit dat kinderen van rusthuisbewoners vandaag de dag worden lastiggevallen met de vraag om bij te passen, omdat de factuur voor hun ouders simpelweg niet meer te dragen is. De kloof tussen een gemiddeld pensioen en de maandelijkse kostprijs van een rusthuiskamer is onhoudbaar groot. Dit wordt pijnlijk duidelijk uit cijfers zoals die van de grote HLN-Rusthuiswijzer. Terwijl het gemiddelde pensioen in Vlaanderen neerkomt op zo'n €1.701, bedraagt de gemiddelde rusthuisfactuur een duizelingwekkende €2.294. Dit betekent een maandelijks tekort van maar liefst €593 dat door de kinderen moet worden bijgepast. En het probleem wordt alleen maar nijpender:

De recente, schokkende brand in Lommel, waarbij maar liefst 21 Letse arbeidsmigranten onder erbarmelijke omstandigheden bleken te wonen, heeft pijnlijk duidelijk gemaakt wat velen al lang vermoedden: de illegale en vaak mensonterende huisvesting van arbeidsmigranten is een harde realiteit in Vlaanderen. Het kan en mag niet zijn dat deze problematiek niet naar behoren in kaart is gebracht. Deze wildgroei aan onveilige en onmenselijke woonsituaties is een smet op onze samenleving en vereist dringend kordate actie. Het is een fundamentele en uitermate belangrijke taak van het lokale bestuur om de huisvesting van arbeidsmigranten degelijk in kaart te brengen. De gemeente, als dichtste bestuurslaag bij de burger, heeft de verantwoordelijkheid om te weten wie er op haar grondgebied woont, en vooral: onder welke omstandigheden. Het gaat hier niet enkel om administratieve registratie, maar om actieve controle en toezicht. Hoe is het mogelijk dat situaties zoals die in Lommel, waar een dergelij

Op de gemeenteraad van 18 december 2023 werd voor het het advies besproken over de erkenningsaanvraag van de lokale geloofsgemeenschap Diyanet Rahmet Moskee in Hechtel. Deze aanvraag maakt deel uit van een bredere Vlaamse procedure waarbij lokale geloofsgemeenschappen erkenning kunnen aanvragen om in aanmerking te komen voor subsidies en ondersteuning. De erkenning vereist onder meer een positief advies van zowel de provincie als het lokale bestuur. Dit agendapunt is door de gemeenteraad toen in verkorte procedure goedgekeurd. Op 24 juni 2025 kwam dit dossier opnieuw ter sprake in de gemeenteraad van Hechtel-Eksel. De aanleiding? De voortgang in het erkenningstraject en de nood aan transparantie richting de inwoners. Tijdens deze zitting nam Carine Stevens van Vlaams Belang het woord. Haar tussenkomst was, op zijn zachtst gezegd, weinig overtuigend. Met een betoog dat eerder op suggestie dan op onderbouwde argumentatie leunde, wist ze weinig indruk te maken. Verschillende raadsleden va

De afgelopen weken kregen we als inwoners van Eksel een bittere pil te slikken. Het Argenta-kantoor Eksel sluit definitief, en daarmee verdwijnt ook de laatste bankautomaat in onze deelgemeente. Wat overblijft? Onbegrip, frustratie – en vooral veel vragen. Wat als het gemeentebestuur deze beslissing zélf genomen heeft? Laten we de vraag eens omdraaien. Wat als het gemeentebestuur zelf heeft beslist om in Eksel géén bankautomaat meer te voorzien? Wat als die keuze al maanden geleden gemaakt werd, zonder inspraak of zelfs maar communicatie naar de inwoners toe? Wat als men bewust gekozen heeft om enkel in Hechtel een bankautomaat te plaatsen? Klinkt dat vergezocht? Wij denken van niet. Want de feiten wijzen allemaal in dezelfde richting. De officiële uitleg: Batopin en de dekkingsgraad. Volgens het gemeentebestuur ligt de verantwoordelijkheid bij Batopin, een consortium van vier grootbanken dat de Cashpoints in België uitrolt. Zij zouden geweigerd hebben om een automaat in Eksel te plaat

Vandaag verscheen in Het Belang van Limburg een artikel dat voor velen geen verrassing meer zal zijn, maar nu eindelijk ook zwart op wit staat: het financiële beleid van onze gemeente zit in zwaar weer. De jaarrekening 2024 liegt er niet om. De cijfers spreken boekdelen – en wie goed kijkt, ziet vooral het failliet van het vorige beleid. Wie alleenheerser wil zijn, draagt uiteindelijk ook alleen de verantwoordelijkheid. Dit is het resultaat van jarenlang sturen zonder koers, van een beleid waarin visie ondergeschikt was aan ego. Maar wie nu denkt dat de huidige "monstercoalitie" beterschap brengt, is eraan voor de moeite. De financiële situatie is niet alleen zorgwekkend – onze hele gemeente kreunt onder jarenlange verwaarlozing. Kijk gewoon even rond: Wegen in erbarmelijke staat Fietspaden die hier en daar op een slagveld lijken Leegstaande panden die het straatbeeld verloederen Geen structurele aanpak of visie in zicht Het wordt pijnlijk duidelijk dat we niet enkel financieel, maar o

Vandaag ontvingen wij een brief per post waarin een inwoner van Hechtel-Eksel zijn diepe teleurstelling uit over de huidige gang van zaken binnen de politieke partijen in onze gemeente. De schrijver van de brief spaart geen enkele coalitiepartij en benadrukt de ongeloofwaardigheid die steeds meer heerst over de huidige coalitie. Het is begrijpelijk, gezien het verleden waarin de coalitiepartijen lijnrecht tegenover elkaar stonden. Maar nu, als we de sociale mediakanalen van deze partijen mogen geloven, lijkt alles plots rozengeur en maneschijn. Deze schijnbare harmonie roept bij velen vragen op. De brief sluit af met een krachtige oproep tot daadwerkelijke actie om de huidige situatie te verbeteren. Dit is een algemene indruk die we vaak horen: er worden veel beloftes gedaan, maar uiteindelijk verandert er niets. Coalities worden gevormd en posities verdeeld, vooral om onfrisse zaken onder de radar te houden. Mensen durven vaak niet openlijk hun mening te geven, behalve soms anoniem, u